Update!!

Hallo lieve lezers van mijn reisdagboek!

Alweer een tijdje niks geschreven dus ik zal de boel hier maar even gaan updaten.
De afgelopen twee weken waren druk en vermoeiend maar hebben wel tot hun uiteindelijke doel geleid; ik heb een plekje waar ik me thuis kan voelen.
Ik heb een ontzettend leuk kamertje gevonden in de Upper West Side, op loopafstand van Central Park, en de Universiteit. Dat is dus echt helemaal top!Het is een klein appartementje dat ik deel samen met een Canadees meisje, Andrea. Ze is echt een ontzettende lieverd en het klikte meteen dus dat is ook wel erg boffen.
De kamer was ‘kaal’dus ik moest nog wel al mijn meubeltjes bij elkaar gaan scharrelen.
Samen met mama een bed uitgezocht in de eerste week en de tweede week toen Suus hier was hebben we de rest van de meubels her en der gevonden. Een mooie barokke spiegel op de vlooienmarkt, een boel spullen bij K-mart (jaja we moeten wel op de kleintjes letten!) en ook nog een bureautje, stoel en spiegel via de lokale marktplaats hier. Mijn kamertje is echt Lies geworden: roze met groen en een panterprintje.
Was nog een heel avontuur om alle spullen in mijn appartementje te krijgen zoals jullie op de foto’s kunnen zien. Een deel is door de portier van het hotel waar ik de eerste week geslapen heb op zo’n baggage-karretje gezet en naar mijn huisje gereden. Dat gaf voor de mensen op straat wel een maf beeld geloof ik aan de blikken gezien te hebben! Een deel hebben we met de taxi moeten doen, met het gevaar dat de spullen door de ruit zouden gaan, en een deel konden we zelf me de metro doen.
Lief lachen is hier toch wel de sleutel tot de harten van de New Yorkse mannen..ze dragen dan zo een zwaar bureau voor je omhoog..Zucht, wat is het toch fijn om een vrouw te zijn, haha!
Aan de andere kant heeft het ook wel nadelen, je bent als vrouw hier een soort van loslopend wild voor de mannen. Een paar dagen geleden nog is Suus door een zwerver mee uitgevraagd en kwam ik een enorm dikke lange zwarte man tegen die zo hard naar me gromde dat ik dacht dat hij me op zou gaan eten!(Wat overigens makkelijk gepast zou hebben..)
De bevolking hier zorgt sowieso wel voor een boel hilariteit, zwervers die zich midden in het park doodgemoedereerd op een bankje zichzelf aftrekken (bah!), mensen met een hoogst uitzonderlijk gevoel voor stijl, toiletjuffrouwen die roepen: you’re such a fine thing, girlfriend!
Genoeg te zien dus en ieder wandelingetje levert dan ook wel de nodige lol op, mits je erop let natuurlijk. De hondjes zijn trouwens ook erg leuk, die hebben allemaal spannende pakjes aan. Iedere winkel heeft hier wel een aparte hondenkleding sectie, dat vindt je toch niet zo snel in Nederland!
Over winkels gesproken…het is hier een waar shopwalhalla, nu met de uitverkoop helemaal.
Het aanbod is behoorlijk divers, van niet te betalen tot supergoedkoop. Heerlijk!
Ik heb geluk dat mijn huur niet al te hoog is, dat houdt nog wat ruimte over voor het aanvullen van mijn garderobe!
De taartjes die ze hier hebben moet ik zeker niet vergeten te vermelden in dit stukje. Voor een taarten-groupie als ik is het hier ook hemels…Het is maar goed dat Suus vandaag is vertrokken want we aten wel 2x per dag een taartje of iets anders lekker.
Dik worden hier is dus geen opgave, de porties die hier geserveerd worden in de restaurants zijn zo asociaal groot dat je vaak maar een kwart opkan eten. Iedereen neemt dan ook de rest is een doggy-bag mee naar huis om dat dan weer een dag later op te eten.
Gelukkig zitten er een aantal supermarkten om de hoek waar ik ‘normaal’voedsel’ kan halen, zo kan ik thuis nog een beetje koken en hoef ik mijn vitamientjes niet te missen.
Mijn lessen starten pas de 29ste dus ik heb nog even de tijd om het rustig aan te doen en wat meer van New York te zien. Ik ga straks 3 vakken volgen: profiling, psychopathology en deviant behaviour, ik heb er wel zin in en ben benieuwd naar het onderwijs-systeem hier.
Nu Suus vertrokken is voelt het wel een beetje raar, nu ben ik echt alleen hier.
Toch heb ik er wel vertrouwen in. Een beetje pech want mijn huisgenootje moest voor een maand naar Canada omdat haar oma slecht lag. Ben dus een beetje alleen hier..
De beste vriendin van mijn huisgenootje had me wel opgebeld om te vragen of ik binnenkort wat wilde drinken en dat als ik wat nodig had ik altijd kon bellen, echt superlief.
En dan heb ik ook nog Jesse, hij is een comedian hier uit New York die ik in Nederland tijdens een show van Raymann is laat heb leren kennen en contact mee heb gehouden.
Hij is veel de stad uit maar ook hem kan ik altijd bellen als er iets is, en gezellige dingen mee doen als hij in de stad is.
Echt helemaal alleen ben ik dus niet.
Ik vind de New Yorkers over het algemeen ook heel erg aardig.Beetje overdreven Amerikaans soms en vaak erg oppervlakkig maar wel heel beleefd en vriendelijk.
Jullie horen het, het gaat wel goedkomen hier.
Ik reken op dipjes, die zullen ongetwijfeld komen maar door alle mailtjes die ik krijg begint de dag vaak erg gezellig!Dus blijven sturen....!!

dikke kus Lies